Jako
że kupiliśmy gotowy projekt i znaliśmy układ pomieszczeń w budynku, instalacje
i ich rozmieszczenie zaplanowaliśmy już na samym początku. Będziemy ogrzewać
peletem, założymy grzejniki – na podłodze będą panele, dodatkowo napalimy od
czasu do czasu kominkiem. Oświetlenie sufitowe, trochę gniazdek ot co. I jakieś
coś podkusiło nas, żeby pojechać na targi budowlane, tak w ramach relaksu.
Wróciliśmy oszołomieni różnorodnością technicznych rozwiązań w temacie
termodynamiki dla domu energooszczędnego, takiego jak nasz. I oczywiście
koncepcja misternie zaplanowana, wzięła w łeb. Ale po kolei. Instalacja
elektryczna i hydrauliczna pozostała bez zmian. Przyjechał elektryk, rozciągnął
kilometry kabli różnego przekroju i grubości i zgrabnie ukrył je w ścianach,
podłogach i suficie. Od pytań, które zadawał co do ilości sprzętu z jakiego
będziemy korzystać, alarmów, rekuperacji, Internetu, telewizora w każdym pokoju
rozbolała mnie głowa: oświetlenie główne, lampy robocze, deska do prasowania,
lampy stołowe, odkurzacz centralny, omofon, ile gniazdek przy blacie roboczym w
kuchni, gdzie drobny sprzęt agd, zasilanie lodówki, piekarnika, zmywarki, płyta
gazowa czy elektryczna a może indukcja, gdzie będzie pralka, czy będzie wanna z
hydromasażem, gdzie będzie oświetlenie akcentujące w jadalni, salonie, gdzie
gniazda i jakie oświetlenie na tarasie i wokół domu, o garażu już nie wspomnę.
Wydawało mi się, że jestem na to wszystko przygotowana i wiem co gdzie chcę.
Wydawało mi się. Trzeba jednak przyznać,
że facet miał rację, jeśli wiemy to na początku, to potem nie latamy po domu z
przedłużaczami. 

Widok na kuchnię:)

Wszystkie
kable zostały doprowadzone do rozdzielni i tam spoczęły… oby na wieki:)

I na
tym etapie budowy mieliśmy pewne dylematy, choć o pokryciu dachu rozmawialiśmy
już dużo wcześniej, przy wyborze więźby dachowej: blacha czy dachówka, jeśli
dachówka to jaka – ceramiczna czy cementowa, a może łupki? Mamy dach dwuspadowy
i solidną konstrukcję więźby, więc w zasadzie każdy z tych materiałów jest
odpowiedni. Pomijając względy estetyczne i upodobania zasugerowaliśmy się ceną
– udało nam się kupić okazyjnie blachodachówkę za bardzo dobrą cenę :) Jest
to blacha ze szwedzkiej huty SAAB, ze specjalną powłoką ochronną, dostaliśmy na
nią solidną gwarancję i wierzymy, że jej nie przeżyjemy :) Wybór blachy wyeliminował nam kolejny „dylemat”
budowlany, a mianowicie deskować dach z papą czy nie? Wybraliśmy formę
alternatywną i zrezygnowaliśmy z pełnego deskowania na rzecz membrany. Nie powiem,
że nie konsultowaliśmy tego z fachowcami, i że nie czytaliśmy o tym w
Internecie. Przekonało nas to, że to nowoczesne rozwiązanie jest znacznie
tańsze niż tradycyjne deskowania. Co więcej, charakteryzuje się łatwiejszym
montażem (co często przekłada się na niższy koszt robocizny). Membrany są
wiatroszczelne więc chronią poddasze przed wiatrem, dzięki czemu możemy kontrolować
poziom wentylacji w pomieszczeniach, odprowadzają wilgoć z wnętrza budynku i
minimalizują ryzyko zawilgocenia izolacji. Oczywiście nie ma dokładnych badań
potwierdzających skuteczność tego rozwiązania (w Niemczech dopiero teraz, po
20-stu latach od stosowania tej techniki przeprowadzają badania, oczywiście są
„za i przeciw”), jak zrobię badania u nas, za 20 lat, to wejdę na bloga i
powiem Wam, czy u nas się sprawdziło :) Producenci membran oferują duży wybór produktów w
myśl powiedzenia, że „każda sójka swój ogonek chwali”.

Finalnie wybraliśmy
membranę firmy Tywek.

W międzyczasie
„przyjechała” blacha i etap końcowy prezentuje się tak.

Czas za szybko leci. Dawno mnie tu nie było, co nie znaczy, że w naszym "Piotrusiu" nic się nie działo. Działo się i to wiele, zwyczajnie brakuje mi czasu, żeby to wszystko jeszcze poukładać i wrzucić tutaj, ale mam nadzieję, że mogę liczyć na wyrozumiałość, bo każdy budujący wie, czym jest brak czasu jak się zaczyna takie przedsięwzięcie jak budowa swojego wymarzonego domu. Zacznę więc od tego, że mamy poddasze, którego miało nie być:)

Więźba w oczekiwaniu na ubranko z membrany i blachy pięknie „opalała
się” na dachu, pachniało drzewem – uwielbiam ten zapach. Niezmiennie kojarzy mi
się ze świeżością. Odważyłam się nawet i
wlazłam na górę, chociaż do krawędzi podchodziłam z wielką ostrożnością, bo mój
błędnik wariuje na wysokościach. Stanęłam nad garażem i wielkość powierzchni
mnie zaskoczyła. Ile tam miejsca! W zasadzie nie powinno mnie to dziwić, bo
tyle samo co na dole, ale brak ścianek działowych i korytarzy, sprawił, że ta
powierzchnia urosła w moich oczach niebotycznie. Nie bez znaczenia jest tutaj
też fakt, o czym pisałam wcześniej, że podnieśliśmy ściankę kolankową. Można
tańczyć. No może nie każdy, byłby w stanie, bo Mąż wyrżnął kilka razy głową o
kleszcze. Mnie sprawnie udało się między nimi lawirować. I co robimy z tą
powierzchnią, szkoda to tak zamknąć i zapomnieć. Mąż patrzy na mnie z
niepokojem i z miną wielce wymowną mówiącą „błagam, żadnych własnych pomysłów”.
Ale tu aż się prosi o COŚ, może by jednak zrobić jakieś poddasze, nie mamy
przecież piwnic?! Będziemy mogli tam wynosić zimowe ubrania, buty (w większości
moje), ozdoby choinkowe i inne mniej potrzebne rzeczy, ale jednak nie do
wyrzucenia. Nad garażem miałabym swoją samotnię, czyli pokoik tylko dla mnie,
gdzie będę mogła schować się z książką, jak będę chciała pobyć totalnie sama, zdejmiemy
parę kleszczy (konstruktor stwierdził, że nie grozi złożeniem dachu), wstawimy
„tylko” okna dachowe, trochę wykończymy i…. już. Nie trzeba przecież ciągnąć
wody ani kanalizacji, nie będzie tam łazienki ani kuchni, nadal jest to
poddasze nieużytkowe, tylko trochę mniej niż na początku J Pal
licho koszty, zawsze jakieś wyskakują, jak się dom buduje przecież. Zrobiłam
minę Kota w butach ze Shreka i mamy poddasze :)

Poddasze całkowicie nieużytkowe.

Poddasze po "liftingu".

I w
końcu przyjechała, wyczekiwana i zaczynająca kolejny etap budowy. Więźba.
Wielkie halo, kupa desek, łaty, kontrłaty, murłaty. A jednak, przecież to
drewniany szkielet przenoszący obciążenia z pokrycia dachowego, można
powiedzieć kręgosłup dachu, musi być solidny i dobrze zrobiony! I znowu obawa,
czy cieśle podejdą do tego zadania z należytą starannością, czy byle szybko, bo
terminy gonią. Nasz cieśla, był z tych „poczciwych”, co to wszystko muszą
wytłumaczyć i robią „jak u siebie”. Tak więc dowiedziałam się, że mamy rodzaj
więźby płatwiowo – kleszczowej, uniwersalny i powszechnie stosowany w różnych
rodzajach dachów, rozwiązanie bezpieczne dla całej konstrukcji dachu, bo znaczną część obciążeń
przejmuje strop poddasza. Niech tak będzie.